Znany na całym świecie pianista, ale także patriota, który aktywnie przyczynił się do odbudowania państwa polskiego po zaborach. Święto Niepodległości i 160. rocznica urodzin Ignacego Paderewskiego, to dobra okazja, aby przybliżyć jego sylwetkę.

Ignacy Paderewski urodził się 6 listopada 1860 r. we wsi Kuryłówka koło Żytomierza. Jego rodzice szybko zmarli, a wychowaniem zajęła się ciotka.
W latach 1872-1878 zdobył wykształcenie w warszawskim Instytucie Muzycznym, gdzie studiował grę na fortepianie. Po ukończeniu szkoły z odznaczeniem otrzymał pracę jako nauczyciel gry na fortepianie w Instytucie Muzycznym. Paderewski utrzymywał się wówczas grając na przyjęciach, komponując i wykonując własne utwory, a także udzielając lekcji gry. W wolnych chwilach uczył się hiszpańskiego, angielskiego, francuskiego i włoskiego.

Ważną rolę w rozwoju kariery pianisty Ignacy Paderewski odegrała Helena Modrzejewska, wybitna artystka, która zafascynowana jego talentem, podarowała mu pokaźną sumę pieniędzy. Dzięki temu mógł wyjechać do Wiednia. Pierwszy większy sukces odniósł, debiutując jako pianista w 1887, a w 1888 roku miał miejsce jego pierwszy duży koncert w Paryżu. 17 listopada 1891 r. daje pierwszy występ w Stanach Zjednoczonych, który stał się tak wielkim sukcesem, że pianista otrzymał propozycje na... 117 koncertów. Występy za Oceanem zwieńczył koncertem w Metropolitan Opera w marcu 1892 roku, zaś całe tournée po Ameryce okazało się dla Paderewskiego gigantycznym sukcesem finansowym - gdy wracał do Europy dysponował kwotą 95000 dolarów.

W zdobywaniu sympatii widzów i otoczenia niewątpliwie pomagała Ignacemu Paderewskiemu uroda i wdzięk osobisty. Do grona swoich przyjaciół mógł zaliczyć królową Wiktorię i królową Elżbietę, a nawet późniejszego prezydenta USA W. Wilsona, co niewątpliwie odegrało dużą rolę, gdyż jest coraz aktywniejszy na płaszczyźnie politycznej.

Paderewski od najmłodszych lat był oddanym patriotą i głośno mówił o kwestii niepodległości Polski. W 1910 roku w Krakowie zostaje odsłonięty ufundowany przez niego pomnik upamiętniający zwycięstwo wojsk polskich w bitwie pod Grunwaldem. Paderewski wygłosił wówczas przemówienie o niepodległości Polski, którego słuchało ponad 150 tys. osób. Po wybuchu I wojny światowej zaczął prowadzić szeroko zakrojoną działalność dyplomatyczną na rzecz Polski i Polaków, wykorzystując swą popularność na Zachodzie. Zbierał m.in. fundusze na pomoc ofiarom wojny i był jednym ze współzałożycieli komitetów pomocy Polakom w Paryżu i Londynie. W 1915 roku wraz z Henrykiem Sienkiewiczem założył Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych i to tam zrobił najwięcej dla odzyskania niepodległości. Przed każdym występem przemawiał na temat postulowanej przez niego niepodległości Polski. Pod koniec 1915 r. poznał płk. Edwarda House'a, doradcę prezydenta Wilsona. W marcu 1916 r. Paderewskiego zaproszono do Białego Domu na obiad z prezydentem Stanów Zjednoczonych, a 6 listopada otrzymał audiencję u prezydenta. Finalnie sprawa polskiej niepodległości znalazła się w słynnych 14 punktach Wilsona.

Po odzyskaniu niepodległości aktywnie angażuje się w krajową politykę. Ignacy Paderewski od stycznia do grudnia 1919 r. pełnił funkcję premiera polskiego rządu, razem z Romanem Dmowskim uczestniczył w podpisaniu Traktatu Wersalskiego. Gdy zakończył kierowanie rządem, wrócił do Szwajcarii i do pracy artystycznej. Podczas trasy koncertowej po Stanach Zjednoczonych udało mu się zarobić 500 tys. dolarów, sumę jak na owe czasy astronomiczną. Był bardzo zaangażowany w działalność charytatywną - tournée po Stanach Zjednoczonych w 1931 r zakończył grając dla 16 000 osób w w nowojorskiej Madison Square Garden, a zarobione 37000 dolarów ofiarował bezrobotnym muzykom amerykańskim.

Ignacy Paderewski zmarł na zapalenie płuc 29 czerwca 1941 r. w hotelu w Nowym Jorku. Pierwotnie został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington w pobliżu Waszyngtonu, co było możliwe dzięki osobistym działaniom prezydenta Roosevelta. W czerwcu 1992 roku trumnę z jego prochami sprowadzono do Polski, gdzie spoczęła w krypcie archikatedry św. Jana w Warszawie.


Materiał na podstawie opracowania przygotowanego przez Janusza Somkę, mieszkańca osiedla Stegny Północ, oraz Wikipedia.pl.